گیمیفیکیشن و تقویت عزت نفس در دانش آموزان

حال خوب می تواند یکی از اهداف مهم زندگی باشد که گاهاً نادیده گرفته می شود. عزت نفس یعنی پندار ما درباره خودمان، در مورد اینکه چقدر باهوشی هستیم چقدر توانا هستیم و یا اینکه چقدر زیباییم و … . به طور کلی خودپنداری یعنی اینکه ما چقدر برای رسیدن به آرزوهایمان کافی هستیم. این مفهوم در جامعه امروزی ما اندکی معیوب است و افراد در مورد خودشان حس خوبی ندارند. تقویت عزت نفس برای لذت بردن از سفر زندگی بسیار مهم است. یکی از دوره های سنی که می توان این کار را به درستی در آن انجام داد دوره ابتدایی است. یک معلم دانا با داشتن آگاهی می تواند به طور موثری عزت نفس در دانش آموزان خود را تقویت کند.

نقطه ضعف نظام آموزشی

یکی از بزرگترین نقاط ضعف در سیستم آموزشی ما این است که بر اساس انطباق طراحی شده است نه تنوع. در صورتی که ما انسان های متنوعی هستیم از لحاظ هوش، استعداد، توانایی و … با یکدیگر فرق می کنیم. در این نظام آموزشی یک تیپ ایده آل تعریف شده و همه باید با این تیپ ایده آل خود را تطبیق دهند. این تطبیق باید به هر قیمتی انجام شود. به قیمت سرکوب شدن انرژی یک دانش آموز، تنبیه شدن، ایستادن جلو درب دفتر مدرسه و تنبیه های کلامی و آزار دهنده دیگر تا یک دانش آموز بتواند خود را در فریم دلخواه سیستم آموزشی قرار دهد.

پرتاب شدن به دنیای مدرسه در 7 سالگی

یک کودک در هفت سالگی وارد مدرسه می شود و از یک فرزند عزیز خانواده به دانش آموز X تغییر نقش می دهد. در مدرسه دو هوش حفظ کردن و ریاضی بسیار مهم است. پاداش و نمرات به کسی تعلق می گیرد که در این دو زمینه موفق شود. ایراد اصلی نادیده گرفتن تنوع هوش های مختلف است. دانش آموزانی که در حفظ کردن مطالب یا ریاضی با مشکل مواجه شوند 12 سال با حس سرخوردگی باید دوران مدرسه را طی کنند. قطعا این حس تاثیر منفی بر عزت نفس او خواهد شد.

دانش آموزان با این شرایط بعد از گذشت 12 سال با کنکور مواجه می شوند که آن ها را به یک عدد که رتبه قبولی آن ها است، تبدیل می کند. در خیلی از موارد این امتحان 4 ساعته اعتماد بنفس و عزت نفس باقی مانده آن ها را می بلعد و فرزندان ما را به دنیای بزرگسالی پرتاب می کند.

تغییر در نظام آموزشی

ما در بخش های مهمی از جامعه تغییرات لازم را انجام داده ایم. به طور مثال در صنعت کشاورزی بر اساس تحقیقات، اصلاحات فراوانی انجام شده است. ولی نظام آموزشی ما همچنان مانند چندین دهه قبل است. می توان گفت ما با نهال های گلابی خود بسیار مهربانتر برخورد کرده ایم تا کودکانمان. نسل اکنون دانش آموزان ما از لحاظ شخصیتی بسیار تغییر کرده اند. محیط اطراف به خصوص دنیای دیجیتال پر از تفریحات جذابی است که می تواند به راحتی تمرکز دانش آموز را از درس برباید. باید در آموزش مطالب علمی به دانش آموزان خود تغییراتی ایجاد کنیم. در نظر داشته باشیم که آموزش پر کردن یک سطل با اطلاعات نیست بلکه آموزش افروختن یک شوق است. زمانی که اشتیاق به یادگیری ایجاد شود، انگیزه درونی دانش آموز موتور محرکه او می شود و مطالب مورد علاقه خود را به بهترین شکل می آموزد.

شروع دوران مدرسه

یک دانش آموز در 7 سالگی وارد مدرسه می شود. به گفته محققان یک کودک 7 ساله روزانه حدود 300 سوال در صورت سلامتی جسمی و روحی می پرسد. این کودک می خواهد دنیا را بچشد، لمس کند، تجربه کند و بشناسد. حال ما او را مجبور می کنیم که در روز 4 تا 5 ساعت پشت نیمکت های بی روح مدرسه بنشیند و تمرین خواندن و نوشتن کند. با شرایط موجود تنها راه برای تغییر روند رشد کودکان، تغییر شیوه های تدریسی است که تاریخ مصرفشان به طور کامل گذشته است. جایگزین کردن روش های تدریس سنتی با روش های مدرن می تواند آینده کودکان ما را بهبود ببخشد.

معلم آگاه

یک معلم توانمند و آگاه هیچ پافشاری بر روش سنتی تدریس خود ندارد و با وجود راهی بهتر برای آموزش، قطعاً آن را جایگزین خواهد کرد. استفاده از شیوه های نوین تدریس می تواند بسیار مفید باشد. شیوه هایی که معلم بیشتر نقش راهنما را دارد تا این که کل زمان آموزش را متکلم وحده باشد. استفاده از روش هایی مثل گیمیفیکیشن و ترکیب بازی با آموزش می تواند راه نجاتی برای دانش آموزان ما در این عصر باشد.

گیمیفیکیشن

استفاده از عناصر مربوط به بازی در محیط های غیر از بازی را گیمیفیکیشن می گویند. شما با ترکیب متناسب بازی با درس می توانید این جذابیت را برای دانش آموز خود ایجاد کنید. کلاس شاد و جذاب در کنار یک معلم خلاق می تواند باعث ایجاد انگیزه درونی برای دانش آموز شود. این دو محرک می تواند باعث شود دانش آموز هر روز با انگیزه به مدرسه بیاید و لحظات بسیار عالی را داشته باشد. از طرفی بازی می تواند استرس را حذف و یا کاهش دهد. بنابراین زمانی که دانش آموز استرس نداشته باشد بیشترین توانایی و ظرفیت را برای یادگیری دارد.

اصول گیمیفیکیشن در آموزش(مقدماتی) || اصول گیمیفیکیشن در آموزش(پیشرفته)

آموزش در قالب بازی

جای خالی آموزش مهارت محور این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در نظام آموزشی ما حس می شود. با استفاده از بازی و ایجاد فضاهای بی خطر می توان برای دانش آموز تجربیات مهارت محوری ایجاد کرد. شرایطی که دانش آموز بتواند آنچه را آموخته لمس کند. قطعاً لمس و تجربه آموخته به شکل عملی هزار بار موثرتر و به یادمانی تر از بیان شفاهی مطالب است. به طور مثال قطعاً کاشتن یک دانه و دیدن لحظه های رشد آن می تواند بسیار جذاب تر و باور پذیرتر از دیدن تصاویر خشک و بی روح کتاب باشد. این مسئله می تواند در هر موضوع و مبحثی اتفاق بیافتد.

سخن آخر

جامعه فردای ما به دانش آموزانی که ضرب اعداد چند رقم در چند رقم را سریعتر از ماشین حساب و کامپیوتر انجام می دهند نیاز ندارد. سعی کنیم دانش آموزان خود را به ربات هایی با مهارت هایی این چنین تبدیل نکنیم. جامعه فردای ما نیاز به انسان هایی تحلیل گر، با علم، آگاه و مهارت محور، بیشتر نیاز دارد. برای ساختن شخصیت کودک خود از همین امروز برنامه ریزی کنید. قطعاً می توانید فردایی روشن را برای کودکان خود رقم بزنید.